عائشه در روایتی صحیح از کتب اهل سنت: صحابه در محضر رسول خدا (ص) دروغ می گفتند.

 

 

 عدالت صحابه یکی از اساسی ترین مبانی اعتقادی اهل سنت می باشد، به صورتی که می توان گفت اگر بر این اعتقاد اشکالی وارد شود، بسیاری از معتقدات اهل سنت با مشکل مواجه می شوند.

 

اهل سنت در کتاب های فراوانی سعی کردند تا ثابت کنند تمامی صحابه رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم، دارای عدالت بوده اند، بدین جهت آنها را از جهت توثیق وعدم آن بی نیاز می دانند.

 

درحالی که روایات متعددی در کتب اهل سنت وجود دارد که عدالت صحابه را به روشنی نقض می کند، وتا به حال پاسخی قانع کننده از اهل سنت نسبت به این روایت ها بیان نشده است.

 

در این نوشته مختصر می خواهیم به یک روایت جالب وبا سند صحیح که از عائشه همسر رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم در کتب اهل سنت نقل شده است اشاره کنیم. این روایت به صراحت وبدون هیچ ابهامی حداقل برخی از صحابه را اشخاصی معرفی می کند که در محضر رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم دچار گناهی به نام دروغ می شدند.

 

متن روایت:

أخبرنا عمر بن محمد الهمدانی، حدثنا محمد بن عبد الملک بن زنجویه، أخبرنا عبد الرزاق، أخبرنا معمر، عن أیوب، عن بن أبى ملیکة عن عائشة،قالت: ما کان خلق أبغض إلى رسول الله صلى الله علیه وسلم من الکذب، ولقد کان الرجل یکذب عنده الکذبة، فما تزال فی نفسه حتى یعلم انه قد أحدث منها توبة

صحیح ابن حبان - محققا (13/ 45)

 

عائشه می گوید: دروغ مبغوضترین عمل نزد رسول خدا صلی الله علیه [واله] وسلم بود، و عده ی از صحابه در محضر ایشان دروغ می گفتند؛ پس رسول خدا [صلی الله علیه واله وسلمِ] آن را از یاد نمی برد تا اینکه به یقین برسند که صاحب آن دروغ توبه کرده باشد.

 

 دیدگاه شعیب الارنووط محقق سلفی مشهور در مورد سند روایت:

إسناده صحیح، رجاله ثقات رجال الشیخین غیر محمد بن عبد الملک بن زنجویه، فقد روى له أصحاب السنن، وهو ثقة. أیوب: هو ابن أبی تمیمة السختیانی، وابن أبی ملیکة: هو عبد الله بن عبید الله بن عبد الله.

صحیح ابن حبان - محققا (13/ 45)

 

تاملی در روایت:

 همانطور که گذشت روایت به روشنی ثابت کرد که حد اقل برخی از صحابه مرتکب گناهی مثل دروغ که اصلا با عدالت قابل جمع نیست می شدند، ولی در این روایت باید به چند نکته دقت کرد:

اولا: این صحابه آنقدر به سادگی مرتکب این گناه می شدند که حتی از رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم حیا نمی کردند ودر محضر ایشان دروغ می گفتند. واین بسیار نکته ی مهمی در این روایت می باشد که نشان می دهد بر خلاف ادعای اهل سنت، صحابه مبالاتی نسبت به انجام این دست از گناهان نداشتند.

 

ثانیا:حال که ثابت شد صحابه در محضر رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم دروغ می گفتند پس به طریق اولی بعد از رسول خدا نیز مرتکب این گناه می شدند. در این صورت عدالت صحابه به صورت کامل زیر سوال می رود.

   با وجود چنین روایتی آیا باز می توان گفت که تمامی صحابه دارای عدالت بوده اند؟