اعتقاد به وصی بودن حضرت امیر المومنین علیه السلام در زمان صحابه (روایت صحیح بخاری)

 

در میان تمامی فرق اسلامی، می توان گفت تنها مدرسه ای که استوارترین باورها را دارد مدرسه حقه ی شیعه می باشد. شیعیان علاوه بر اینکه باور های اساسی خود را بر مبنای عقل اثبات می کنند در طول تاریخ توانستند حتی با تکیه بر منابع مخالفین مهمترین عقاید خود را به اثبات برسانند که می توان در این زمینه به کتاب هایی مانند الغدیر مراجعه کرد.

با این وجود جریان های افراطی مانند وهابیت و حتی اهل سنت همیشه شیعیان را آماج تهمت ها و شبهه ها قرار دادند. یکی از این تهمت ها و شبهه ها این است که عقاید شیعه و از جمله اعتقاد به وصی بودن حضرت علی علیه السلام صرفا یک ادعا است که توسط شیعیان در سده های اخیر رواج پیدا کرد و هیچ اثری از آن در سده های متقدم و عصر رسالت پیدا نمی شود.

این در حالیست که منابع مهم اهل سنت مانند صحیح بخاری و صحیح مسلم را اگر بررسی کنیم می بینیم برخی از روایات کتاب بخاری و مسلم که عنوان صحیحترین کتاب ها را یدک می کشند دقیقا تصریح می کنند که اعتقاد به وصی بودن حضرت امیر المومنین علیه السلام از جانب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در زمان خود پیامبر صلی الله علیه و آله رواج داشت.

نظر شما عزیزان را به این روایت مهم جلب می کنیم:

 

حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ زُرَارَةَ، أَخْبَرَنَا إِسْمَاعِیلُ، عَنِ ابْنِ عَوْنٍ، عَنْ إِبْرَاهِیمَ، عَنِ الأَسْوَدِ، قَالَ: ذَکَرُوا عِنْدَ عَائِشَةَ أَنَّ عَلِیًّا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا کَانَ وَصِیًّا، فَقَالَتْ: " مَتَى أَوْصَى إِلَیْهِ، وَقَدْ کُنْتُ مُسْنِدَتَهُ إِلَى صَدْرِی؟ - أَوْ قَالَتْ: حَجْرِی - فَدَعَا بِالطَّسْتِ، فَلَقَدْ انْخَنَثَ فِی حَجْرِی، فَمَا شَعَرْتُ أَنَّهُ قَدْ مَاتَ، فَمَتَى أَوْصَى إِلَیْهِ "

صحیح البخاری (4/ 3)

ترجمه مضمون روایت:

عده ای پیش عائشه گفتند که علی رضی الله عنه از جانب رسول خداوند ص وصی می باشد. پس عائشه گفت: چه زمانی رسول خدا به او وصیت کرد؟ در حالی که من او را به سینه خود چسبانده بودم و در همان حال رسول خدا ص مردند. پس کی ایشان به علی وصیت کردند؟

 

در این روایت تصریح شده است که عده ای بر این باور بودند که حضرت علی علیه السلام وصی از جانب رسول خدا ص است و حتی پیش عائشه حاضر می شدند و آن را بیان می کردند. پس وصی بودن حضرت علی علیه السلام یک ادعای جدید توسط شیعیان متاخر نبوده بلکه در زمان صحابه نیز رواج داشته است.