ابن تیمیة و کذبه الصراح (القسم الثامن)

 

میراث روایی اهل سنت خصوصا صحیح بخاری و مسلم پراست از روایاتی که مشتمل بر جسارت های وقیحانه به پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم می باشد. از این رو برخی از علمای اهل سنت به جای آنکه این روایت ها را رد کنند، به جهت حفظ اعتبار کتابهای چون بخاری ومسلم، گاهی مجبور می شوند این روایات را در هنگام نقل در کتاب های خود دچار تحریف کنند تا بلکه بتوانند با این شیوه مدلول روایت ها را تغییر دهند.

یکی از این روایت ها که به ساحت مقدس پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم خدشه وارد می کنند. روایت معروف و مشهور نماز خواندن پیامبر صلی الله علیه واله وسلم بر یکی از منافقین می باشد. در این روایت که بنا به نقل اهل سنت، پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم خواستند بر این منافق نماز بخوانند با اعتراض وقیحانه عمر بن خطاب روبه رو می شوند که بنا به نقل بخاری عمر بن الخطاب جسارت بزرگی به ساحت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می کنند وپیراهن پیامبر صلی الله علیه واله وسلم را می کشد.

ابن تیمیه که از دروغگویان و مدلسین سرشناس مخالفین می باشد. همین روایت را در کتاب منهاج السنه خود نقل کرده است. با هم ببینیم که ابن تیمیه این روایت را چگونه نقل کرده است و بعد از آن از منبع اصلی همین روایت را نقل می کنیم:

ابن تیمیه اینگونه روایت را از کتاب بخاری و صحیح مسلم نقل می کند:

وَفِی الصَّحِیحَیْنِ أَنَّهُ «لَمَّا مَاتَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أُبَیِّ ابْنِ سَلُولَ دُعِیَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - لِیُصَلِّیَ عَلَیْهِ، قَالَ عُمَرُ: فَلَمَّا قَامَ دَنَوْتُ إِلَیْهِ، فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَتُصَلِّی عَلَیْهِ وَهُوَ مُنَافِقٌ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ {وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ} [سُورَةُ التَّوْبَةِ: 84] وَأَنْزَلَ اللَّهُ {اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ} » [سُورَةُ التَّوْبَةِ: 80]

منهاج السنة النبویة (6/ 65)

وقتی که عبدالله بن ابی بن سلول مرد، از رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم دعوت شد که بر وی نماز بخواند، عمر گفت: پس من به پیامبر نزدیک شدم و گفتم ای رسول خدا، ایا بر او نماز میخوانی و او منافق می باشد، سپس آیه {وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ} [سُورَةُ التَّوْبَةِ: 84] نازل شد، وهمچنین آیه{اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ} » [سُورَةُ التَّوْبَةِ: 80]

نقد وبررسی

مشاهده می فرمایید که در نقل ابن تیمیه آمده است که عمر گفته:«فلما دنوت الیه» یعنی وقتی به پیامبر نزدیک شدم. در حالی که در هیچ کدام از صحیح بخاری ومسلم که این روایت را  نقل کردند چنین تعبیری یافت نمی شود بلکه همه تعبیرهای آمده در این دو کتاب مشتمل بر مضامین توهین آمیز می باشند که نشانگر اهانت وجسارت شخص عمر بن خطاب به رسول خداوند می باشد، وبه همین جهت ابن تیمیه این تعبیر را به گونه ی که اهانت آمیز نباشد تغییر داده است. باهم روایت را همانطور که در صحیح بخاری و مسلم آمده است بخوانیم؛ جهت طولانی نشدن مطلب فقط به تعبیر محل بحث اشاره می کنیم:

تعبیر اول در صحیح بخاری:

فلما أراد أن یصلی علیه جذبه عمر رضی الله عنه

صحیح البخاری (1/ 307)

یعنی وقتی که پیامبر صلی الله علیه واله وسلم خواستند نماز بخوانند عمر او را کشید...

تعبیردوم در صحیح بخاری:

فلما قام رسول الله صلى الله علیه وسلم وثبت إلیه

صحیح البخاری (1/ 330)

وثب به معنای پریدن می باشد(لسان العرب (1/ 792)، وثبت الیه به سوی او پریدم، پس معنای این تعبیر این می شود:  عمر می گوید: وقتی پیامبر می خواستند نماز بخوانند برا آن منافق به سمت او پریدم

تعبیر سوم: صحیح بخاری

فقام عمر فأخذ بثوب رسول الله صلى الله علیه وسلم

صحیح البخاری (1/ 1152)

عمر از جای خود بلند شد و لباس پیامبر را کشید.

 

تعبیر چهارم: صحیح مسلم

فَقَامَ عُمَرُ فَأَخَذَ بِثَوْبِ رَسُولِ اللَّهِ

عمر از جای خود بلند شد و لباس پیامبر را کشید.

صحیح مسلم (1/ 1125)

 گرچه سرتاسر روایت توهین به محضر مبارک رسول خداوند صلی الله علیه واله وسلم می باشد، ولی تمامی این تعابیری که در دو کتاب صحیح مسلم وبخاری بیان شده اند، جسارت محض به رسول خداوند متعال می باشند.همان پیامبری که قرآن کریم نهی کرده است که در محضر او با صدای بلند سخن گفته شود ولی می بینیم که عمر بن خطاب چه جسارت وقیحانه ی مرتکب می شود، وابن تیمیه به جای توبیخ این عمل عمر بن خطاب، آن را تحریف می کند وبه دروغ عبارت دیگری را جایگزین آن می کند.